गुलजार

गुलजार,
जेव्हा माझ्या भावना बनतात तुझे शब्द
तेव्हा तू आणि मी
चालत राहतो एक अनामिक वाट
वाटेवर तू शिंपीत जातोस
तुझ्या शब्दभांडारातले मोजकेच शब्द
मी ते वेचत असतो तुला दाद देत
तुझ्याही कल्पनांना मग धुमारे फ़ुटू लागतात
व जेव्हा तू ठेवतोस माझ्या वेदनांवर बोट
तेव्हा मात्र तू होतोस असह्य
पण तरीही का कोण जाणे, तुझा आवाज ऐकत रहावासा वाटतो
तु केलेल्या माझ्या असह्य वेदनेवरच्या सुसह्य कोटीला
साथ असते वाहणा~या अश्रुंची
आणि इथं घडतो एक संगम
तुझे शब्द व माझ्या अश्रुंचा
ज्यात मी अथांग बुडतो
काही वेदना विसरण्यासाठी
तर काही ताज्या करण्यासाठी