सुर्याला असा घाम वगैरे येतो का?
अन चंद्राला जागरणाचा त्रास वगैरे होतो का?
झाडाला सावली कोण देतं?
पंखांना उंचीची भीती वगैरे वाटत नाही का?
कोतवाल पक्ष्याची नक्कल कोण करतं?
झाडांच्या मुळांना अंग झटकावंसं वाटत नाही?
पाण्याल तहान लागते का?
मासे कशाला रडत नाही?
पृथ्वी भोवळ येऊन पडत कशाला नाही?
आणि असे असंख्य प्रश्न
जे गाडले होते ’वायफ़ळ बडबड’ म्हणून
माझ्या घरामागच्या शाळेवर बुलडोझर फ़िरविला
तेव्हा अचानक बाहेर आले!
16 comments:
सुंदर!
सुंदर!!!!!
अप्रतिम.....
Kaustubh, chaan! Khup chaan!
Mala mahiti nhavta aapan marathi kavita lihta, te sod, mahiti nhavta tu marathi boltos
Khup khup sundar, masta vaatla! :)
~dark_gal~
( kaali mulgi? :P )
अप्रतिम... शेवट तर खुपच सुंदर !!
:(
मस्तच रे..
great!!!
अप्रतिम !!
कौस्तुभ, तू हे जे लिहिलयस ते इतकं अप्रतिम आहे... की यातली प्रत्येक ओळ सदैव आमच्या स्मरणात राहील...
अप्रतिम... शेवट तर खुपच सुंदर !!
अप्रतिम!! मस्तच !! शेवट अगदी हेलावणारा !!!
सुंदर..अप्रतिम...शेवट तर खुपच सुंदर !!
सुरेख!
@सगळ्य़ांना
मनापासून धन्यवाद!
क्या बात कौस्तुभ!
अशा प्रकारच्या कविता मला नेहमीच आवडतात
Post a Comment