साडेअठ्ठावीस बामणांचे राष्ट्रगीत

उदेत्या सूर्याक केले सलाम

जन्माक घातले शेकडो गुलाम

शेण लासून केल्लो गोबोर

तोणाक फासून पुजले राम

विटाळाचे खाल्ले पाव

कमराक बांधले सगळे गांव

घामान पिकयल्ल्या धर्तीचेर

बाण तोपून केले घाव

पिंजऱ्यान घालून पालयली रात

दिवजां पेटोवंक दिली वात

पालखेफुडें नाचयल्यो दिवल्यों

कुंटणखान्यान लिपयली जात

अध्यात्माची धापली कूड

लासले गडे पेटोंवन चूड

देवचारांचे चोरून रोंट

हुबयले देव मारून बूड

स्वातंत्र्याचे गांवपाक गोडवे

एकठांय आयले सगळे बडवे

रक्त शिपून माखली कापडां

मनोवपाक सक्तीचे गुडीपाडवे

उभाल्ल्यो गुड्यों कापले फीत

साणिल्ल्याक दान म्हणपाची रीत

उभे आडवे मेळून गायता

साडेअठ्ठावीस बामणांचे राष्ट्रगीत

मतीविलय

 संपू दे हा शोक, देह बधीर होऊ दे
लयास जावो पृथ्वी, मतीविलय  होऊ दे

रातीस विझून गेली हि चंद्राची कोर
सूर्यालाही  विझव आता तारे तू चोर
सत्तेच्या नाकावर नाचे चिथावलेला मोर
तोच सर्वश्रेष्ठ साला तोच हरामखोर
ह्या भाडोत्री मुजऱ्याची सवय होउदे

तोफांच्या तालावर इथे डुलते लोकशाही
गर्भारले देश जरी बाप घरी नाही
किणल्या रक्तास होई सुकण्याची घाई
भुकेलेले बाळ शोधी मेलेली आई
इडापिडा परत येवो प्रलय होउदे

कोविड

इस दहशत से निकाले वो दरवाज़े तलाशता हूँ
मै रोने के लिए अब जनाज़े तलाशता हूँ

जिंदगीही ना रही तो उम्मीद कहाँ से लाये?
मैं ख्वाइशें पिरोने के लिए मुर्दे तलाशता हूँ

ये कैसी हिचकियाँ आती है, कौन करता है याद?
मै अस्पताल, शमशान, कब्रस्तान सब तलाशता हूँ

मर चुका है निज़ाम और रहबर का जमीर भी
इस वतन पे ओढ़ने के लिए एक कफ़न तलाशता हूँ

- कौस्तुभ

काष्टी आणि पुडव्याचे डायलेक्टीक

 हांवे विचाल्ले कार्ल मार्क्साक
मार्क्सबाब, नाल्ल रे कोणाचो?
माड पाडपी रेंदेराचो?
काय भाडकाराचो?
मार्क्स म्हणे, कोकोनट इज द न्यू ग्रास
नाल्ल तेजोच जो काडटा त्रास
मार्क्साक खबरना हांगसल्ले
काष्टी आणि पुडव्याचे डायलेक्टीक
थोडे पुडवे सोडून दिगंबर
काष्टेक रुचिक लागता बौध्दिक
चेड्डी घालून बॅण वाजोन
दसऱ्याक काडटा पुरसांव
खुर्साआड रावून दिता
रामराज्याचे शेरमांव